De Betuwelijn - 2 Adviezen : hoe als argeloze burger te dealen met een nietsontziende overheid.

 

Adviezen : hoe als argeloze burger te dealen met een nietsontziende overheid.

(20-4-2001) In Intermediair van 7 september 2000 lezen we hoe Bastiaan Smits, middels een bewonderenswaardig, en voor ons leerzaam, staaltje psychologische oorlogsvoering, het gevecht rondom zijn bezit, dat moet wijken voor de Betuwelijn, wint. Waar anderen huilend moeten toezien hoe het huis en de plek waar ze hun ziel en zaligheid in hebben gelegd, genadeloos met de grond wordt gelijk gemaakt (er zijn zelfs gevallen van zelfmoord), pakt Bastiaan het anders aan. Een prachtig draaiboek waar u uw voordeel mee kunt doen.
De NS en overheid laten iedereen zo lang mogelijk in onzekerheid : een plan, dreiging, weg plan, ander plan, onzekerheid, stress, ziektes, onverklaarbare moeheid, en dan, als iedereen voldoende verzwakt is, het plan erdoor drukken. Het bekende recept. Waarom nog investeren in je bedrijf als je weet dat het misschien weg moet ? Voordeel voor Staat en NS : tegen de tijd dat het bedrijf echt weg moet, is het niets meer waard. Scheelt weer een flinke bult schadevergoeding. Zo niet bij Bastiaan. Smits knokt al jaren met de overheid. "Ik heb er van genoten !". Zijn vrouw is zelfs bezorgd dat Bastiaan zich straks gaat vervelen als het conflict afgelopen is. "Hoe vaker ze me behandelden als een domme boer, hoe meer lol ik had. Ik laat mij niet intimideren, zeker niet door ambtenaren". De NS probeerde hem voortdurend te dwingen tot het tekenen van een overeenkomst. "En steeds als ik niet wilde, dreigden ze met onteigening. Maar ik had de wet er op nageslagen en gezien dat ze me volledig schadeloos moesten stellen. Ik hield m'n poot stijf : of jullie kopen alles, of niets. Als je gaat denken dat je machteloos bent, ben je verloren. Daarom ben ik ook gewoon doorgegaan met leven. Nieuwe keuken, nieuwe badkamer, huis geschilderd. Om mij heen heb ik veel mensen bang en onzeker zien worden. Hier verderop heeft iemand zichzelf van het leven beroofd".
De NS narde volop door. Smits maakte zelf een alternatief plan dat noch de NS, noch de gemeente, noch de omwonenden zou duperen. Buurt, gemeente en provincie waren het met hem eens. Behalve de NS. Totaal respectloos veegden ze het plan van tafel. Gemeente en provincie hadden ineens last van slappe knieen. Toen dacht ik :"Als je ruzie wilt, kun je ruzie krijgen. Vervolgens heb ik ze toegang tot mijn land ontzegd. Waarop een jaar later de Raad van State volgde. Wij waren de enigen zonder vertegenwoordiger met een zwart koffertje. Om drie uur zijn we naar huis gegaan, het werd tijd om de koeien te melken. Dat heb ik toen ook aan die mevrouw van NOVA verteld. Met als gevolg dat we bij de volgende zitting als eerste aan de beurt waren. "Omdat de familie Smits naar de meisjes moet", zei de voorzitter. Dat vond ik erg grappig."
Uiteindelijk kreeg Bastiaan gelijk. Echter het geld was nog niet geregeld. "Een verschil van twee miljoen. Toen we daar niet uitkwamen, wilde de NS alsnog onteigenen. Tot NS directeur Buk ons schreef waarom wij zo dwars waren. Ik wilde hem dat uiteraard graag persoonlijk uitleggen. Daar zaten we, op het hoofdkantoor in Utrecht, met meneer Buk. Daarna kwam er een echte onderhandelaar bij ons thuis. Iemand met bevoegdheden. In twee middagen waren we eruit.

"Weet je wat het is met die jongens ? Ze minachten je dusdanig dat ze liever een ton uitgeven aan een onzinnig plan dan eentiende aan iets dat jij als boer hebt voorgesteld. Behalve als je niet bang bent en het zo hoog mogelijk speelt. Ik heb toevallig stevige hakken en er is hier veel zand. " NS niet bereikbaar voor kommentaar.